6 januari 2016
Professioneel lanterfanten
Dramatische evolutie: het saldo op mijn bankrekening telt nog steeds 382 euro, maar nu met zo’n gemeen liggend streepje ervoor. Ik doe voortaan mijn boodschappen bij de goedkope Libanees op de hoek, die geen verwarming heeft, en niet in de biowinkel. Sorry, planeet.
Ik spendeerde mijn eerste dagen als werkloze met rondhangen. Liggend, staand, soms iets daar tussenin. Dat deed ik in Budapest, in baden met veel stoom en mozaïek, want het is nu niet omdat ik geen job heb dat ik de lelijkheid moet dulden tijdens het rondhangen. Ik lummel liever in stijl. Bovendien heb ik centen uitgespaard: vier dagen aan de Donau kostten mij hetzelfde als een weekend aperitief, restaurant, concert, cinema en pizza bestellen op zondagavond omdat ik te leeg ben om zelf nog iets te koken. Dat het eten niet lekker was, doet niet terzake.
Bovendien is er een lichtpunt. Welnee, twee! Vandaag voer ik mijn eerste echte opdracht als freelancer uit. En nee, ge moogt niet lachen als ik u vertel dat mijn vorige werkgever gebeld heeft met de vraag of ik rap een kerstkaart kon maken want dat was niet meer gelukt voor de feestdagen en zo. Ik, werkloze, zal mijn neus niet ophalen voor werk dat mij in de schoot geworpen wordt.
En het is niet alles, neen! 2016 is mijn jaar, ik zeg het u. Aan de horizon schijnt een tweede lichtje, door de dorre takken van het onherbergzame bos. Die tweede lantaarn is in feite het schijnsel van een kostbaar reliek uit mijn tijd als loontrekkende, toen de maand nog begon op de tiende, de dag dat mijn loon werd gestort. Ah, waar is de tijd. Omdat sossen erg goed kunnen tellen, hebben ze de dertiende maand uitgevonden. Zoudt ge ze geen twee toezen geven, de schatten? Misschien kan ik dan twee chauffages aansteken in mijn bureau in de plaats van één. Het zou interessant kunnen wezen om de invloed van de binnentemperatuur in een grafiek te koppelen aan mijn productiviteit. Maar bon. Ik heb wel wat anders te doen.