24 januari 2016
Werkloos, schmerkloos
Ik heb het efkes voor u opgezocht. Want het is niet omdat ik nu wat in Thailand rondtrek dat hier van het thema zal afgeweken worden — tarara. Dit is een dagboek van een werkloze en daarom vraag ik u: hoe veel werklozen telt een land waar voor elke menselijke nood een pasklare oplossing bestaat?
Ge wilt graag de vlezige grijze vissen voederen aan de pier? Negen marchands bieden u oud brood aan in plastic zakken van tien liter. Ge kunt kiezen uit zachte sandwichen, dorre hamburgerbroodjes met sesam of sneetjesbrood, al dan niet in soldaatjes gesneden. Of ge had graag een girly bar gewild waar de meiskes in paren komen (ha!) en ge kunt kiezen uit een arsenaal kostumekes (bedoeld voor hen, maar ongetwijfeld is er ook iets dat u past). Of ge wordt u zomaar, midden op de baan, gewaar van de winnende lotto cijfercombinatie voor de mega million jackpot. Schaf u dan vooral als de wiedeweerga een groen biljetje aan (de cijfers zijn, het zal u opluchten, in alle talen same same) en vul uw verjaardagsdata in. Ge kunt gerust ook de grijze haren op uw kruin laten epileren, tussen twee stukken zebrapad door, in de schaduw van een viaduct. Moest het vandoen zijn.
Nul. Echt waar. Nul werklozen. Om helemaal correct te zijn: 0.57 procent. Ok, dat is een béétje meer dan nul, maar ge zult moeten beamen dat ik hier zwaar in de minderheid ben met mijn groene lidkaart van de HVW. Dat heeft verschillende redenen, maar onthoud vooral dat uitkeringen hier onbestaande zijn en dat er vijftig tinten grijs bestaan tussen wit en zwart werk, en dat de Thaïse overheid die gewoon meetelt. Werkt gij dus als tempelwachter en bestaat uw job erin blaadjes bij elkaar te vegen en vanuit een hangmat te zwaaien naar voorbijfietsende meiskes, dan zijn wij trots op u want gij hebt werk.
Het laissez-fairebeleid voor ondernemers die een gat in de drijvende markt zien, maakt dat elke vierkante centimeter van de hoofdstad bebouwd, bewoond of uitgebaht is (woordspeling! opletten!). Een parasol openen volstaat om een vierkante meter schaduw te claimen als winkelruimte en de Seven Eleven doet u geeneens een proces aan als ge op hun stoep gedroogde vis staat te versjacheren. Het doet de vraag rijzen welke mercantiele talenten zich in mij schuilhouden en wat ik in-de-naam-van-uw-godheid-naar-keuze zal uitvreten om mijn boterhammen te betalen wanneer ik weer voet zet in het land waaraan ik ontsproten ben. Wordt ongetwijfeld vervolgd. In tussentijd staat de redactie zoals steeds open voor tips, jobaanbiedingen en ongelezen passages uit de Vacaturekrant van verleden week.